Weszło w tradycję, że spotykamy się na moich urodzinach w naszym gronie od dziesięciu lat. Bardzo cieszą mnie te spotkania, szczególnie odczuwam więzy rodzinne i serdeczność Przyjaciół, co sprawia, że moje życie jest spokojne i normalne. Pierwszy odszedł Bazyli Przybylski, brakowało mi jego słów i toastów na kolejnych spotkaniach Urodzinowych. Życzenia jego były mi bardzo miłe, że "jestem jak Gwiazda, która jasno świeci i mruga". Drugi odszedł Bolesław Klej, Marka Szwagier, nie zawsze bywał na moich urodzinach. W tym roku, po tych wszystkich smutnych wydarzeniach w Polsce, doszedł jeszcze jeden ogromny smutek--14 maja odszedł Zygfryd Pranga, mąż kuzynki Katarzyny. Udało nam się jeszcze spotkać z nim kilka razy, a ostatni raz miało to miejsce na Kasi Urodzinach 30.04. Był już smutny, bo jego serduszko zaczęło się buntować i miał kłopoty z oddychaniem. Spędziliśmy miły wspólny czas w gronie Rodziny Zygfryda, nikt z nas wtedy nie wiedział, że nadchodzi już jego czas. Był mi bliskim przyjacielem, zawsze życzliwy i uczynny, a jego dowcipne kawały, mocno mnie rozśmieszały. A ostatni z usłyszanych jego kawałów, szczególnie mi utkwił w pamięci, pytał mnie czy wiem, co to za nowa choroba - S.K.S. , [bo teraz często choroby pisze się skrótami ], oczywiście, że nie odgadłam. A Zyguś mnie uświadamia - "starość kurde starość ", takiego mam w pamięci, życzliwy i skory do żartów. Ostatnie nasze spotkania były mniej wesołe, nasz Zygfryd był smutny z wiadomych powodów. Zygfryd odszedł godnie, jego najbliżsi zadbali o wszystko, co mogło być najlepsze, a przede wszystkim nie był sam, dzieci i wnuki, żona Katarzyna, do końca byli z nim. Cieszyliśmy się z Markiem, że mogliśmy się pożegnać z Zygfrydem. Uroczystości pogrzebowe na życzenie Rodziny organizował Z.U.P. " Ostatnia Posługa ". Firma ta wywiązała się profesjonalnie w czynnościach pogrzebowych. Muszę przede wszystkim zaznaczyć, że Zygfryd był zasłużonym parafianinem, N.M.P.W.W. w Rumi , z powodu nieustannych usług - jako elektryk. Od najmłodszych lat służył swoimi umiejętnościami kościołowi, nie tylko w naszej parafii, można powiedzieć, że w innych Diecezjach, też wykonywał swoje usługi fachowe, robił to przez całe swoje życie, dopóki pozwalało mu zdrowie. W związku z tym w Kościele bardzo uroczyste były posługi pogrzebowe. Msza celebrowana w obecności 7 księży, mówiła sama za siebie, kazanie wzruszające, można było usłyszeć wszystko o Zygfrydzie, był dobrym Ojcem, mężem i człowiekiem. Pogrzeb miał piękny i dostojny, na cmentarzu żegnał Go Ks. Antoni przyjaciel Rodziny, rozmawiał z Nim, wspominał, co szczególnie zapamiętał. Byliśmy wszyscy pod wrażeniem tej rozmowy, bo tak się odczuwało, że On tam leży i słyszy, i my obecni żałobnicy bardzo serdecznie to odbieraliśmy. I przez to - "Pożegnanie-Rozmowę ", nie czuliśmy tej rozpaczy, co zwykle towarzyszy nad mogiłą. Odeszliśmy smutni, ale pogodzeni z faktem, że pożegnaliśmy naszego Przyjaciela na zawsze, i że znajduje się on w dobrych rękach u Pana Boga. Cześć Jego Pamięci!
