Moje miłości

           Czasu nie można cofać ,
           co chętnie bym zrobiła ,
           chcę jeszcze długo kochać
           dzieci , które powiłam .

            Jesteście cudownym darem ,
            co mi dało życie ,
            wciąż was kocham z nadmiarem ,
            uczuć tych nie chowam skrycie .

            Moja troska o was zbyt wielka była ,
            w całości pochłaniała czas , przez to ,
            nie zawsze dla was byłam miła ,
            dziś wiem , że mało było pieszczot .

            Czas niemowlęctwa szybko minął ,
            nagle byliście już dziećmi ,
            zawsze byliście moją dumą ,
            tych wspomnień nic nie zaćmi .

            Bycie z wami dawało sens życia ,
            nigdy nie było smutno ,
            wspólne marzenia i przeżycia ,
            przynosiły wspaniałe jutro .

            Gdy każde z was poszło swoją drogą ,
            była pustka i tęsknota za wami ,
            choć nie byłam matką srogą ,
            rozumiałam , że chcecie być sami .

            Potem przychodziły inne radości ,
            dzieci wasze się rodziły ,
            życie wypełniało się w nowe miłości ,
            serca nasze dla nich biły .

            Nowe pokolenie jest inne ,
            to oni tworzą ten świat ,
            w niczym nie czują się winne ,
            są jak cudowny kwiat .


 Wiersz ten dedykuję moim kochanym dzieciom i całej Rodzinie , Mama i Babcia Basia .